Skrivany voetbal toernooi 2010.

Een van de hoogtepunten van het jaar zit er weer op. Het Impress Skrivany voetbal toernooi.

Elk jaar weer één van de hoogtepunten van het jaar. Voetbal, Tsjechië en bier, een veel gelukkigere combinatie bestaat niet.

Donderdag erheen, vrijdag voetballen, zaterdag terug.
Voor de eerste keer gingen we met een bus en de Opel combo. Goeie combitie, want we reden er redelijk vlot naartoe. Jammer van de irritante file in Usti nad Labem, paar weken daarvoro een paar uur stil gestaan, nu viel het wel mee, denk een uurtje. Al met al veilig aangekomen in ons hotel in Mysteves op een paar kilometer van Skrivany.

Na het uitpakken wezen eten in Novy Bydzov, en een potje bowlen. Groot succes, na iets teveel dranken werden de ballen steeds verder gegooit. Opzicht nog wel redelijk zuiver.. Bowlen is natuurlijk geweldig, vooral na deze tussenstand..

Echter na een half uur werd het allemaal wat onzuiverder. Op het eind zo onzuiver dat de bal niet vooruit gegooid werd, maar recht de lucht in (niet door mijn natuurlijk.... ) Dwars door het systeemplafond heen. Ging natuurlijk nergens over, maar hard om gelachen.

Daarna gauw terug naar het hotel, nog wat gedronken en slapen.

De volgende dag mocht iedereen vroeg opstaan, douchen. ontbijten en hoppa, voetballen.

Helaas niet gewonnen dit jaar, in de kwartfinales eruit. De poule ging nog makkelijk, maar daarna was het dus snel over. Geen ramp, het is een toernooi, puur voor de fun.

Na de prijsuitreiking even terug naar het hotel, douchen, omkleden en naar de feestavond. Dat was schandalig gezellig, hoewel we rond 12 weg zouden gaan, bleven we met drie man en een paar dames van Skrivany hangen tot half 4. Daarna toct maar gauw terug en slapen. Tot kwart voor 7.... Zucht.

Einde van de pret, terug naar Nederland!

  

Einde van het feest...

Beardsley top 1000 Nr 1

Een zanger die niet zingt er zelfs een beetje raar uitziet.
En dan in een plaatje roepen dat hij koffie en thee wil.
Dat is Art Brut. Een band die je eens live gezien moet hebben, muziek, tussendoor aan elkaar gepraat alsof je cabaret zit te kijken. En ja, ze zijn grappig.

Art Brut maakt los van de grappen en grollen ook fijne muziek. Emily Kane, Direct Hit en de nummer 1, er wordt door de zanger niet gezongen. Het is ook geen rap, het is geen voordracht, het is beheerst geschreeuw in de microfoon. En het is fijn. Heel fijn.

Art Brut - Alcoholics Ananimous

http://www.lp33.tv/artists/artbrut/?sm_title=Art+Brut+-+Alcoholics+Unanimous&video=9569

-clip volgt, op werk niet toe te voegen..-

Beardsley top 1000 Nr 2

De op een na favoriete plaat.
Je zou mogen verwachten dat het kiezen van de beste nummers het makkelijkste is, dat juist de mindere nummers moeilijk zijn om te onderscheiden.

Ik vind van niet, er zijn zoveel enorm goeie nummers. Op dag 1 vind je plaat A heel goed, een dag later kun je juist plaat B veel beter vinden. Vind het moeilijk, wat zijn de criteria voor een goeie plaat? Muziek moet iets met je doen roepen ze vaak. Vind ik dan juist weer niet, muziek kan alles betekenen, maar ook niets. Dat heb ik met de nummer 2. Kasabian.

Kasabian vind ik echt een fantastische band, maken geweldige muziek, maar meer ook niet. Het is geen Arcade Fire, die er veel emotie en beleving in pompen, geen Acda en de munnik, met rare diepgaande songteksten.
Het is een beetje van alles, een beetje van niets. Fijn dat het zo simpel kan zijn.

Kasabian - Underdog

TOP 1000 AFTELLEN nr 3

Nummer 3... zucht, wat is die mooi.
Het is dan wel geen kerstplaat, maar het brengt liefde en vrede op aarde. Na een dag werken in de auto stappen en dan zo'n nummer luisteren, hoe aangenaam en ontspannend kan het wel niet zijn? Voor mij werkt het in iedergeval. Fijn, beheerst, mooi.

Voor het ruigere geweld op plaats 2 en 1, op 3:

Jack Peñate - Pull My Heart Away

TOP 1000 AFTELLEN nr 4

Nog meer festival muziek!
Nummer vier. Van de enige cd die ik bijna letterlijk grijs heb gedraaid; Black Cherry van Goldfrapp.
Weinig bandjes zijn zo breed inzetbaar als Alison en de haren. Van de Black Cherry naar een langspeler als Seventh tree is een grote stap, toch wordt deze steeds zonder problemen gezet. Want ook A&E van Seventh tree is een pareltje.
Toch ga ik voor het oudere plaatje. Op drie;

Goldfrapp - Twist

TOP 1000 AFTELLEN nr 5

De nummer 5 komt op naam van de band The Chalets. Komend uit Dublin. Of eigenlijk kwamend. De band bestaat zoals reeds eerder vermeld niet meer en is deels overgegaan naar Talulah does the Hula.

Het blijft een gegeven dat muziek van de genoemde band niet bepaald breedt gedragen worden. Ergens is dat ook niet zo erg, het blijft toch een beetje "mijn" bandje. Het gaat ondertussen zover dat de jacht op hun enigste cd zotte vormen aanneemt -de enige die ik had heb ik door een ongelukje in tweeen gebroken- Zelfs in Praag of welke vreemde stad ook; altijd even de muziekzaken nalopen.

Gelukkig wel alles in MP3 en op youtube staat ook veel. Van mijn favoriete nummer is echter welgeteld 1(!!) youtube filmpje te vinden. In matige kwaliteit ook nog.

Verder niets dan lof voor het onbekend, maar geweldige Red high heels!

TOP 1000 AFTELLEN nr 6

Nummer 6 alweer. En alweer een festival bandje.
Of beter gezegd, een band.

Ik weet nog dat ik 2004 in de auto zat te luisteren naar een stukje pinkpop registratie. Al behoorlijk grote fan van Moloko, maar nog niet echt van het nummer Forever more. Eigenlijk omdat ik na 3 seconden altijd skipte omdat de eerste paar beats niet echt te bekoren zijn.
Pas tijdens dat stukje radio hoorde ik wat een geweldig nummer Forever more wel niet is. Een van de langste nummers in de lijst ook nog, extra lang genieten. Allemaal dankzij een middagje in de Citroen op de A1.

En zo waar, het staat nog op youtube ook!

Moloko - Forever More

TOP 1000 AFTELLEN nr 7

Vooral nummer negen was schijnbaar een knaller. Vermeldt op de facebook pagina, een record aantal bezoekers aan die post. Wat een feest.

Daarom verder met nummer 7

De band met de lekkerste drummer, The Whip. Komend uit Manchester bewijzen ze dat naast verschrikkelijke voetbalclubs er toch leuke bandjes kunnen onstaan in deze stad. Beste nummer is Trash. Het nummer duurt vanaf het album aanmerkelijk langer en is ook aanmerkelijk beter dan in de korte radio edit die ze op Youtube hebben gegooid.

Daarom een live versie van The Whip met Trash

TOP 1000 AFTELLEN nr 8

De nummers worden kleiner, de hits groterrrrr...

Op acht de band die voor velen vooral bekend is van de EA Fifa 98 game. Song two. In Nederland is het met de bekendheid nooit veel verder gekomen dan dit nummer. In Engeland weten ze wel beter.

Met het nummer Parklife alsnog hoog in een Nederlandse chart. Vrolijk, erg vrolijk.

TOP 1000 AFTELLEN nr 9

Je band vernoemen naar een beruchte Nieuw Zeelandse rechtzaat. Het gebeurd niet elke dag.
Talulah does the Hula vernoemde zichzelf naar een jong meisje die dezelfde naam kreeg met From Hawaii er nog aangeplakt.. Deze naam leverde het meisje zoveel aandacht op, dat uiteindelijk een rechtzaak haar ouders het gezag over haar deden verliezen.

TdtH bestaat uit exleden van The Chalets en Neosupervital. De eerste band legendarisch met hits als Red high heels, Feel the machine en nog enkele kneiters. Neosupervital is een voor mij onbekende band. Misschien ooit eens luisteren, maar alles op zijn tijd.

In de eerste singels die TdtH uitbracht was eigenlijk nooit het geluid van de vorige bands te beluiseren. Totdat begin dit jaar uit het niets Don't panic op het internet verscheen.

Heel heel fijn plaatje, zeker als je kijkt naar mijn last.fm pagina.. Soms moet je nummers vaak horen om ze leuk te gaan vinden, anderen vind je eerst heel fijn, maar na vaak horen worden ze toch minder. Don't panic heeft dat niet. Hoevaak je het ook draait; het blijft fijn! En zeg nou zelf, wat is er beter dan meisjes op rolschaatsen??!

TOP 1000 AFTELLEN nr 10

De nummer tien dankt zijn notering aan het meest geniale optreden waar ik ooit geweest ben. Arcade Fire. Vanaf cd is het is het al geniaal, veel muziek, veel afwisseling en een zanger die bijna vals klinkt om het af te maken. Het valt als een magische puzzel goed in elkaar.

Live gaan ze nog een stapje verder. De muziekanten verwisselen geregeld van nummer, soms rouleren ze gewoon. En om te zeggen dat het daar fout gaat? In tegendeel, instrumentaal gaat het gewoon pefect door.

Er zijn twee nummer die er nog net iets bovenuit steken, Intervention, en deze plaat; Neighborhood #3 (Power Out) Niet over praten, gewoon luisteren!

TOP 1000 AFTELLEN nr 11

Als ik mijn oude paspoort erbij pak sta ik er soms van te kijken waar ik overal al geweest bent. Misschien niet het meest bijzonder maar wel het meest bijgebleven zijn de bezoekjes aan New York.
Nog nooit heb ik meegemaakt dat zoveel vooroordelen werden bevestigd als daar. Politieagenten die donuts eten, met een koffiebeker in een bruin papiertje. De man op de hoek probeert zijn hotdogs of zijn krantjes te slijten. Geweldig om te zien, al is de VS in sommige opzichten wel een beetje té. Teveel onzinnig geweld, teveel Bush. Zo heeft iedereen wel zijn ideeen over het land van de gepretendeerde onbegrensde mogelijkheden.

Giet de VS in een muziekstuk en je krijgt ongetwijfeld For America van Red Box. Meer jaren tachtig dan dit nummer ga je het nooit meer krijgen (dúh)
Vreemde hoedjes, ditto kapsels en verschrikkelijke dansjes die de boel complementeren. Je zou verwachten dat deze mengelmoes zou vervallen in een ordinair nummer gezongen door bands als Culture Club of Cinderella. Niets van dit. Alles met elkaar vind ik het een heel fijn nummer waar ik echt vrolijk van kan worden.

TOP 1000 AFTELLEN nr 12

Omdat ik een dag achterloop meteen de nummer 12.

Ik moet nu al zeggen dat de bijgevoegde clip anders klinkt dan de albumversie. De albumversie is nog beter.
Edit: Een andere versie; geschoten bij David Letterman (live!)

Het is een nummer die ik de ene dag rustig op 2 zou zetten een andere dag op plaats 30. Met het poldermodel in mijn achterhoofd op plaats 12 gezet.

Een nummer die ik volgens mijn last.fm account vaak op de pc afluister. Echter is deze plaat het fijnst om staand in de file, kei en kei hard het refrein mee te zingen. (sorry mede weggebruikers)
Filerijden is helemaal zo slecht nog niet!

TOP 1000 AFTELLEN nr 13

Zijn we alweer bij 13.

De nummer 13 is samen met het nummer Lemonade van Cocorosie het rustigste nummer in de hele lijst.
Spinvis bewijst dat songteksten niet altijd heel diepgaand moeten zijn. Met hele simpele teksten zet Spinvis geregeld een meesterwerkje neer.

Ben ik fan van Spinvis? Nee. Ben ik fan van dit nummer? Zeker!
Dagen van gras, dagen van stro -is geen videoclip van gemaakt-

TOP 1000 AFTELLEN nr 14

Met Death To Los Campesinos! het op een na bekendste bandje in de top 15 van de top Duizend. Ter verduidelijking, Death To Los Campesinos! is de naam van de plaat. Los Campesinos!, de naam van de band, overigens Boeren betekenend, klinkt Mexicaans, maar komt in werkelijkheid uit Cardiff in het regenachtige Wales.
De muziek is alles behalve dat. Vooral erg wild. De band maakt alleen muziek voor de fun, wat er ook duidelijk uit is te halen.

Waarom op 14? De andere Los Campesinos! staat een stuk lager in de lijst, deze plaat is denk ik het ultieme festival liedje. Het contrast tussen de leadsingers vind ik ook heerlijk.

TOP 1000 AFTELLEN nr 15

De tijd is er wel, de zin is er wel. Alleen een doel ontbreekt af en toe.
Er toch wel achter dat het uberhaupt geen doel nodig heeft. Daarom lekker verder...

Een tweetal weken, zij het meer als grap, afgesproken om eerst met twee, daarna zelfs met zijn drieen ieder een eigen top1000 allertijden te maken. Met de bedoeling omdat binnen een week klaar te hebben.

Het is nogal wat werk, dus niemand is/was optijd klaar. Hoe kom je aan duizend nummer, heb je er eenmaal duizend ben je er nog een stapel vergeten. Hoe dan ook is het wel leuk om dan weer net die nummer te luisteren die je wel goed vindt, maar waar je jezelf nooit de tijd voor geeft. Omdat de nieuwe afspraak is dat het 1 oktober klaar moet zijn en ik dat eigenlijk al ben, tel ik de komende dagen af van 15 naar 1.
(misschien ook wel om de nummers 1000 tm 800 nog eens te rangschikken, maar dat niet verder vertellen hoor)

Hoe dan ook, de nummer vijftien is er eentje van de band A Ha. Vooral bekend door de wereldwijde hit Take on me, die ook onderaan in mijn lijst bungelt. Net zoals de plaat zelf deed in de Nederlandse charts, nr 74 was de hoogste notatie voor Summer moved on.

Het was ergens midden 2001 dat ik op de begrafenis was van een vader van een klasgenoot. Omdat ik toch redelijk wat begrafenissen al had meegemaakt deed het me eigenlijk niet zo heel veel. Totdat op de begraafplaats keihard dit nummer werd opgezet, ongeveer op het moment dat het begon te regenen.
Heel indrukwekkend, alsof alles zo bedoelt was, de regen, de zomer, het afscheid.
Indrukwekkend!

Openluchtspel 2010

Jeroen had weer een van zijn culturele hoogtepunten met het openluchtspel in Lochem. Als de man van het geluid, licht en het pauzebord werd er dit jaar weer een nieuwe editie op de planken gebracht.

Voor het eerst werd er een eigen geschreven stuk opgevoerd. In het dialect. Altijd leuk te zien hoeveel werk iedereen erin steekt. Er werd prima geacteerd en dan ook niets gemerkt van de soufleuse.

Het verhaal zelf vond ik niet zo heel sterk, het einde was ook niet echt goed uitgewerkt. Steeds als je dacht, nu gaat het verhaal een bepaalde richting op, gebeurde er niets.
Verder geen wanklank, met ons tienen prima avondje uit gehad. Volgend jaar overigens wel weer graag in het ABN..

Vecht vogels!

Even bijkomen van het harde werken, camera op schoot. Had twee stukken knackerbrot bij me, maar vond het niet echt lekker met dit weer. Daarom aan de eendjes gevoerd.



De zwarte vogel (meerkoet?) probeert de eendjes te verjagen..

Dat is voor mij hoor je hem kwaken, terwijl hij de eenden verjaagd pikt een meeuw een van de twee stukken. Net te laat probeert meerkoet nog het hapje terug te pakken. De slimme eenden pakken vervolgens het tweede stuk en zwemmen weg. Weer is de boze meerkoet te laat.

Brighton dag III

Aan al het goede komt een einde. Zo ook het bezoek aan Brighton.

Na vroeg te zijn opgestaan gauw een ontbijtje weggewerkt. Iets wat ik niet ga missen zijn zeker de enorm smerige worstjes bij het ontbijt. Die hingen me echt de strot uit al na twee dagen. Net als de scrambled eggs, smaakt ook nergens naar.

Het station in Brighton


Hoe dan ook, eerder dan geplanned naar het station gelopen om daar al snel de trein naar Londen Victoria te pakken. Het begin van de ellende! Uiteindelijk wel redelijk op tijd in London, maar daar sta je dan, van London Victoria moesten we naar London Liverpool street. Normaal geen probleem met de Underground, ware het niet dat deze vandaag vanwege onderhoud niet reed. Via drie omwegen uiteindelijk toch op Liverpoolstreet aangekomen waar we eerst nog wat gegeten hadden. Tijdens het eten zagen we wel dat we al wat aan de late kant waren, opzicht geen probleem, we waren al ingechecked.

Eenmaal in de trein naar het vliegveld ging de trein voor de lol leek het een half uur stil staan, het ging allemaal wel erg spannend worden. Omdat we echt net optijd op het vliegveld waren. Gauw door de douanne gegaan. Om vervolgens te merken dat de vlucht wederom -Easyjet, onthoudt die naam- te laat was. Veel te laat.

Vliegveld vanuit het vliegtuig


Een uur te laat weggevlogen, dus ook een uur te laat op Schiphol. Om het kort te houden, de trein had pech onderweg dus ook dit duurde een dik half uur langer.

Eindelijk in de lucht!


Raar einde van een leuk weekend, volgend jaar toch liefst twee keer, of misschien drie keer gaan. Heb onderdag nu, zal me ook niet meer vergissen in het vliegveld.

Geen spanning

Vanaf gister tot en met zondag geen vaste spanning op werk, allemaal aggregaten. DRAMA.... overwerk overwerk.

Nog even voor Brighton dag 3, het nieuwe uitshirt van 1860 Munchen..LELIJK..

Brighton Dag II

Dag twee, de dag van de wedstrijd, begon al vroeg door een niet zo heel fijn matras en het uur tijdverschil in een fijn schuimend bubbelbad. Thuis ga ik bijna nooit in bad, maar op vakantie, of eigenlijk al een avondje in een hotel kan niet voorbij gaan zonder een spreekwoordelijke duik in het bad.

Hoe dan ook, fris en wakker, samen het ontbijt gaan nuttigen na een lastige tocht door het hotel, want waar is toch die ontbijtruimte? Uiteindelijk werd het zaaltje, volgepropt met smakkende Engelsen gevonden. Net op dat moment kwam een tafel aan het raam vrij, niet verkeerd!
Zoals echt gebruikelijk verdwenen de roerbakeitjes, de spek en de worstjes door de slokdarm. Wederom gevolgd door de vraag waarom zo een ontbijt, het is echt niet lekker en gezond, doe mij maar een broodje en een bekertje melk.

Omdat Patrick echt niet meer kon lopen zijn we de stad ingegaan om een paar nieuwe schoenen te halen. Echt weer in elke winkel alleen maar mannen die pretenderen homo te zijn, zo extreem dat ik denk dat het misschien wel een erg grote act is.

Uiteindelijk met nieuwe schoenen naar het station gelopen om te kijken hoelaat we naar het stadion moesten gaan, trein of bus. Nog voordat we bij het station waren liepen we langs de Queens Head Brighton pub. Beiden waren we het wel eens dat het ontbijt ons genoeg fundament had gegeven om toch eerst een biertje te halen. Super idee, heel veel bier later, het stiekem bedienen van de playlist computer en nog meer bier, uiteindelijk de taxi naar Withdean gepakt.



Toch wel redelijk optijd een boekje gekocht, in de lange rij voor het toilet gewacht en uiteindelijk plaats genomen op de krakkemikkige tribunes van het stadion dat die naam eigenlijk niet mag dragen. Eigenlijk begon de wedstrijd ook bijna meteen.



De wedstrijd was prima, met enkele wissels, toch met 1-0 gewonnen. Leuke pot, niet spectaculair, maar met een leuk afscheid van de spelers die dit jaar toch nog enigzins positief hebben afgesloten. Volgend jaar ziet het er allemaal waarschijnlijk wat anders uit. Veel geld voor nieuwe spelers.


Na de wedstrijd met de trein terug naar de stad waar we naar hetzelfde cafe gingen om nog wat te drinken. Het tempo was me hierbij eigenlijk te hoog, daar alle ziekte ellende moet ik echt weer wennen aan bier :)

Met draaiende ogen, "hé kijk, smurfen!" kwam er en einde aan dag twee.

Brighton Dag I

Voor de eerste keer van het 2009/2010 seizoen naar Brighton geweest. Wat ook meteen de laatste wedstrijd van het seizoen was.

Na een hoop moeite om vliegtickets te boeken was het wel even spannend of alles goed ging met inchecken. Gelukkig had ik mij hier behoorlijk in vergist en waren we ruim op tijd, goed, door de controles heen. De vlucht was ruim vertraagd, maar dat zou later een voorbode zijn op meer ellende onderweg. Lees het terug bij dag III..

Aangezien ik het foute vliegveld had aangeklikt, London stansted inplaats van London Gatwick landden we niet vlak bij Brighton (op 25 minuten) maar op 2,5 uur reizen, via London, met een stuk Metro. Omdat we ondanks de kleine verstraging van Easyjet nog veel te vroeg waren, zijn we (patrick en ik) wezen rondkijken in London, voor mij was het alweer een tijd geleden en voor Patrick zelfs de eerste keer. De Tower Bridge, Trafalgar square, underground, alles hebben we wel gezien die dag.

De Tower Bridge


Trafalgar Square

Waarna we rond half vijf in de middag de trein namen van London Victoria naar -eindelijk- Brighton. In de trein een bak koffie (ja echt..!!) gedronken. Was grappig systeem, op een lege beker wordt koffiepad houder gezet, waar vervolgens water op wordt gegoten. Na 5 minuten heb je vervolgens laffe koffie...


Eenmaal in Brighton zijn we naar het hotel gelopen, Patrick had nieuwe schoenen en daardoor enkele dikke, hinderlijke blaren. Zodat we de rest van de dag niet heel veel meer gelopen hebben, na wat drankjes en een maaltijd nog uitkeken over de zee en op Brighton Pier. Want ondanks de post hieronder, het hotel was prima, de kamer wel wat gedateerd, maar het uitzicht was super. In de nacht onder het genot van enkele schreeuwende homos op de boulevard, (het stikt ervan in Brighton) kwam een einde aan dag een

De pier overdag, vanaf het balkon van de hotelkamer


Nacht uitzicht vanaf het hotel op de Brighton Pier

Amateur voetbal

Samen met Jeroen stond het al heel lang op de planning. Een keer amateurvoetbal kijken bij de Witkampers.
Pas was het zover, in het mooie weer van de zondagmiddag(...) Rob, de echte fan, opgepikt om naar het pitoreske Laren Gld te rijden om de lokale dorptrots naar promotie te scanderen.

Bleek dat Rob al een vast opdracht heeft, als vaste supporter, uit en thuis mag hij bij de vijfde klasser bij alle thuiswedstrijden het scorebord aansturen.
Helaas gebeurde dit maar twee keer, eerst werd het 1-0, maar helaas werd het ook weer 1-1. Gevolg dat Witkampers maar een hele kleine kans houden op de tweede plaatst, die ze nu nog met 3 teams delen.

Hersteld

Zoals onder te lezen ging het met de gezondheid niet zo goed. Hoop blabla, maar het gaat nu een stuk beter, zien gaat weer goed, kan zelfs behoorlijk lang weer opblijven, de dag erop nog wel iets eerder slapen, maar ach dat heeft iedereen wel eens.

Ondanks alles is er veel gebeurd. Teveel om hier neer te zetten, vandaar dat ik vanaf vandaag met een schone lei ga beginnen.
Twente kampioen, Vitesse pakt uit in Utrecht een puntje. En vrijdag naar Brighton. Heb er zin in! Samen met Patrick, die een matige dag heeft gehad na het mislopen van de titel.

Het hotel is een probleempje, normaal lees ik altijd, echt altijd, recenties, deze keer niet, de lokatie is zo mooi. Moet wel goed zijn.... Hieronder een paar fotos.

Today

Vandaag was de laatste dag in de bus. Althans naar werk. Ik zie nog steeds heel slecht, bloeduitslag was ook niet echt positief, maar vanaf volgende week hoop ik toch echt weer auto te kunnen rijden.
Morgen ga ik nog wel in Deventer, Holten en Zwolle een paar huizen bekijken (zien hoever ik kom..) Dat zal nog wel met het ov zijn, al denk ik meer aan de trein.

In de bus zat een meisje naast me met de mp3 speler lekker hard. Eerst het gedrocht van de Bomfun mc's daarna mijn favoriete 2006 nummer. En iedereen maar klagen over het harde geluid... aanstellers.

Vandaag is rood

Blijven rare dagen. Elke dag waarop ik later dan acht uur in bed kruip kom ik er echt niet uit, 12 uur slapen is geen probleem. Vandaag is er voor de zekerheid bloedgeprikt. Ja geprikt. Mijn aller grootste hobby.. NOT. Moet wel eerlijk zijn dat het misschien een heel klein beetje meeviel. De buisjes bloed waren zo vol, dat vind ik dan wel weer scary.

NOg meer roods, vandaag de auto opgepikt stukje gereden, maar er zit een rare tik rechts voorin. Zou een stabiliesatiestang zijn. Ik weet weinig van autos, eigenlijk boeit het me ook niet zoveel, het wordt gerepareerd, nog wat andere cosmetische ingrepen en dan woensdag volgende week eindelijk weer racen :-) Een rooie ook, dat voor iemand die altijd zegt nooit een rode te kopen. Ach wat boeit het.



Om de dag toch wat vrolijk af te sluiten knalt nu al een tijdje niets anders dan shake shake shake senora doro de speakers. Leve Harry Belafonte

Bad Seagull

Brighton wint weer. Dus het is weer zeemeeuwtijd!

Check deze meeuw op streetview van Google


Link naar streetview

Lente depressie

Gaat niet echt lekker de laatste tijd.
Op een enkele avond waarop ik druk ben ben ik extreem moe. De afgelopen paar weken, maar vooral de afgelopen dagen altijd voor 8 uur al in bed.
Volgens de geleerden een burn-out, al ben ik daar niet zo overtuigd van. Meer een kwestie van al een paar weken geen een dag dat je niet of aan het werk bent, of voor familie en collegas allerlei suffe computerproblemen aan het verhelpen bent. Dat hangt me vooral van sommige collega's behoorlijk de strot uit. Dat ze er thuis een mess van maken is hun probleem begin ik steeds meer te denken.

Hier wordt ik wel vrolijk van overigens: ( je moet er wel ff op klikken)

Oude doos

Over Skrivany sprekend... Kwam deze oude foto's nog tegen. Met heel lang haar, voetballend in Skrivany. Ze zochten van elke team iemand die mee moest doen aan allerlei maffe voetbal spelletjes. 2e van de 12 geworden. Ofwel heeel veel bekers met Slivovice moeten drinken nadien.