Zittend in de auto voor het allerlaatste ritje met mijn groene bolide. Enkele rare manoeuvres op de weg van mijn kant hebben een vervroegd einde gebracht aan de berijdbaarheid van de Hyundai . De complete auto is verkocht, het enigste aandenken wat ik aan de auto houdt is de autoradio. Om dit te vieren staat de hard, kei hard.
Gedurende de laatste honderden meters begint op de radio een nummer. Het knalt keihard door de boxen en zal een stuk verderop op de begraafplaats van de auto al te horen zijn. Een intro dat zo Maximo Park met Our Velocity overheerst de hard brommende motor met kapot spruitstuk. Nadat Van Halen erbij komt is daar een nieuw onbekend nummer, lekker, pittig, beetje fout, ofwel precies goed. Ik wist niet eens dat ze nog leefde, maar met een matige doch geile clip is ze terug. Laat Giel het niet horen, Gabriella Cilmi met On a mission.
Vrijdag tot en met zondag waren topdagen. Vliegen, voetbal en dood bier. Welkom in Engeland.
Vrijdagochtend vroeg opgepikt door Freek om vanuit Deventer met de trein naar Schiphol te gaan. Daarvanuit het vliegtuig gepakt naar Newcastle om daar 3 dagen te genieten van de sfeer van Engeland en het gevoel van Newcastle.
De heenweg ging als een trein (letterlijk en figuurlijk) waardoor we al snel vanuit het vliegtuig met de metro de trappen omhoog richting centrum Newcastle mochten beklimmen. Daar sta je dan, midden in een grote stad geen idee waar je naartoe moet. Terwijl we de kaart van de stad nog maar net in de handen hadden werden we al aangesproken door een vriendelijke Engelsman die ons meteen aanbood te helpen. Ik vond het uniek, maar later bleek dat ze overal even behulpzaam zijn. Met de hulp waren we al gauw bij ons mooie hotel, waarna we na het inchecken en uitpakken gauw opjacht gingen naar eten en drinken. Gewoon op de gok kwamen we bij een prima tent waar het eten heerlijk was, het bier was drama. Zonder schuim, het was gewoon dood bier. GATVER! Na bij nog enkele pubs bier te hebben geprobeerd, wel verschil qua niveau, maar overal dood en niet lekker terug naar het hotel om te slapen. Met de smaak van dood Carlingbier, dood Stella Artois en ook de diverse Nederlandse biersmaken nog op de tong.
De volgende dag begon met Engels ontbijt. Ofwel spek, worst, ei, en witte bonen in tomatensaus. Helaas een poging gedaan om mee te doen, maar dat viel wel wat zwaar. Hierna zijn we de stad ingegaan om wat rond te kijken en lenzenvloeistof te halen, deze mocht bij Schiphol niet door de douane. Scheelde dat er een grote super zat bij het beroemde Millenium bridge.
Hiervanuit was ons doel van de middag al zichtbaar....
Na deze bekeken te hebben, met de metro terug naar het hotel, de vloeistof gedropt en op naar het centrum van Newcastle, nabij the Monument. Na wat gesnuffeld te hebben in de Newcastle Fanshop (ja Beardsley Goodies...!!!) en een kof Starbucks koffie de Metro naar het stadion gepakt.
Vanaf dat moment begon het echt te kriebelen, je komt aan op een compleet zwart wit station onder de grond met allemaal verwijzingen naar nu en de helden van vroeger... Ja Hij stond er ook tussen...
Voor de wedstrijd was er een compleet dinner buffet, aan tafel bij een paar maffe zatte Engelsen, waaronder ook een paar PNE fans. Kan daar zonder problemen. En toen was hij daar, de levende legende. Misschien door het bier, maar met zijn hazelip valt er weinig van te verstaan. Hoe dan ook, once in a liftime ervaring! Nee ik heb er geen fotos van :-(
Iets voor de aftrap gingen we naar onze plaatsen. Dat was toch het WOW moment. Wat een gigantisch tribune hebben ze daar, zie ook het filmpje, al doet dat nog wat afbreuk, omdat het later wel vol zat. Wat een herrie, wat een passie. Heerlijke ervaring.
De wedstrijd ging met 3-0 gewonnen. Dik verdiend, hoewel ik natuurlijk ook een zwak heb voor PNE. In de rust overigens kregen we met zijn tween nog een korte rondleiding door stadion, we mochten de prijzenkast bekijken, zijn bij de bestuurskamer geweest (dat is in Engeland echt heel uniek) En even over het ereterras gelopen.
Na de wedstrijd zou Beardsley nog komen, helaas niet gezien. Voldaan weer naar het metro station om via de pubs weer ergens in de avond bij het hotel te belanden. Vroeg gaan slapen ook...
Zondag begon met een iets simplere ontbijt dan zaterdag, waarna we al gauw naar het vliegveld moesten. Nogal een karwei als de metro storing heeft die ochtend. Maar wederom werden we overal super sympathiek, (en nog gemeend sympathiek ook!!) geholpen, zodat we ruim optijd op het vliegveld waren.
Je bent een bescheiden bandje uit Oostenrijk. In het buitenland ondanks enkele samensmeltingen met grote namen toch een grote onbekende. Todat, ja todat een Nederlandse radio DJ je single oppikt. Een youtube hit en een megahit in het buitenland zijn het gevolt:
Vorig weekend was het startsein van een drukke periode. Net als januari weinig vrije dagen over. Patrick, Annet, Chantal en Randel waren vrijdagochtend al vroeg naar het park gegaan, om 12:00 uur mocht je het park al op. Omdat Natascha net als ik eerst nog moest werken heb ik haar na werktijd opgepikt in Apeldoorn.
Ondanks wat file waren we toch rond half 8 op het park. Pas mijn tweede keer op Centerparcs, na Drenthe nu Limburg. Kleine gezellige huisjes. Wat ook gezellig was, maar vooral klein was mijn bed, 1 meter 80. En dan ben je 1.86. Hoe dan ook goed geslapen.
De dagen werden doorgebracht met spelletjes, heel veel zwemmen, voetbal kijken in de grote zaal, eten in het huisje en een keer in het restaurant, vollybal en blij zijn met Jupiler..
Zoals altijd zijn zulke weekenden veel te snel voorbij... Aankomend weekend naar Newcastle voor een voetbalwedstrijd tussen Newcastle United en Preston North End, ik heb er enorm veel zin in!
